مجله متفاوت فارسی

تشخیص ابتلا به اچ‌آی‌وی و ایدز تنها بر اساس علائم قابل اطمینان نیست. علائم اچ‌آی‌وی بسیار به علائم بیماری های دیگر شبیه هستند. بنابراین تنها راه قطعی تشخیص ابتلا به اچ‌آی‌وی، آزمایش اچ‌آی‌وی است.

افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی ممکن است کاملا احساس سلامتی کنند و سالم هم به نظر بیایند، اما با این حال سیستم ایمنی بدنشان ممکن است آسیب دیده باشد. مهم است که بدانیم زمانی که یک فرد به اچ‌آی‌وی مبتلا می شود، حتی اگر احساس سلامت هم بکند، می تواند ویروس را به سرعت انتقال دهد.

اگر فردی به اچ‌آی‌وی مبتلا شود و تحت درمان موثر ضد ویروسی قرار نگیرد، اچ‌آی‌وی در طول زمان سیستم ایمنی او را ضعیف می کند، و او را نسبت به سایر عفونت های احتمالی آسیب پذیر می کند.

علائمی که پس از ابتلا به اچ‌آی‌وی بروز می کنند

برخی از افرادی که به اچ‌آی‌وی مبتلا می‌شوند، متوجه هیچ گونه تغییر آنی در سلامت خود نمی شوند. اما برخی در چند هفته اول ابتلا دچار علائمی شبیه آنفولانزا، یا جوش و ورم غدد می‌شوند. این علائم نشانگر ایدز نیستند و معمولاً پس از چند روز یا چند هفته ناپدید می‌شوند.

اگرچه سیر عفونت اچ‌آی‌وی در میان بیماران ممکن است متغیر باشد، اما الگوی شایعی در بیماران دیده میشود. از زمان ورود ویروس به بدن تا ورود به مرحله عفونت پیشرفته اچ آی وی، بیمار مراحل مختلفی را طی میکند که به شرح ذیل است:

سندروم حاد HIV : حدود سه تا شش هفته اچ‌آی‌وی بعد از تماس با ویروس، بیمار علائم بالینی مشابه یک سرماخوردگی یا آنفولانزا شامل: تب، سردرد، زکام و بزرگی غدد لنفاوی را نشان میدهد. البته این علائم تنها در 50 تا 70 درصد بیماران مشاهده میشود. در این دوره بار ویروسی ( تعداد ویروس در خون) بسیار بالاست. طی یک تا سه هفته پاسخ ایمنی در بدن ایجاد شده، بار ویروس کاهش می‌یابد. علائم بالینی این مرحله بعد از مدتی (حداکثر دو ماه از زمان ورود ویروس) فروکش میکند ولی بیمار وارد مرحله بدون علامت میشود.

دوره بدون علامت : پس از عفونت اولیه و تکثیر ویروس و به دنبال آن تغییرات ایمیونولوژیک ویژه اچ‌آی‌وی ، اغلب بیماران یک دوره نهفته را تجربه می کنند که سالها طول می کشد. طی این دوره سیستم ایمنی تخریب شده که این تخریب با کاهش تعداد سلول‌های CD4 تظاهر می‌یابد. در این دوره بیماری در حال پیشرفت است.

بیماری آشکار بالینی : تخریب پیشرونده سیستم ایمنی که در اغلب بیماران رخ میدهد، سرانجام به بیماری آشکار بالینی با علائم و نشانه های بیماری زمینه ای و یا عفونت ها و بدخیمی های فرصت طلب می انجامد. برخی از علائم مهم در این دوران عبارتند از:

کاهش وزن بدون توجیه

عفونت مکرر دستگاه تنفس فوقانی ( سینوزیت، برونشیت، اوتیت مدیا، فارنژیت)

علائم پوستی ( زخم های مکرر دهانی، درماتیت)

اسهال مزمن بیش از یکماه

تب بیش از یکماه

برفک دهانی

سل ریوی در یکسال اخیر و یا سل خارج ریوی

عفونتهای باکتریایی شدید ( باکتریمی، پنومونی، مننژیت، عفونت مفصل، در گیریهای مغزی)

هرپس مزمن بیش از یکماه

علائمی که توسط عفونت های فرصت طلب ایجاد می شوند

عفونت های فرصت طلب توسط میکروب‌هایی ایجاد می شوند که همیشه اطراف ما هستند، اما یک سیستم ایمنی سالم می‌تواند با آن‌ها مبارزه و بر آن‌ها غلبه کند. زمانی که سیستم ایمنی به اندازه کافی ضعیف شود، این گونه عفونت‌ها می‌توانند ایجاد شوند و باعث ایجاد دامنه‌ی وسیعی از علائم شوند. بعضی از این علائم می‌تواند بسیار شدید باشد. زمانی که دستگاه ایمنی ضعیف می‌شود، برخی بیماری‌ها مانند سرطان های خاصی نیز ایجاد می‌گردند.

اما این‌گونه علائم را نمی‌توان به طور قطع علائم ابتلا به اچ‌آی‌وی و یا ایدز دانست. تشخیص ایدز نیازمند تشخیص علائمی از نقص شدید دستگاه ایمنی است، که به غیر از اچ‌آی‌وی چیز دیگری نمی‌تواند عامل آن باشد. این امر معمولا مستلزم آزمایش اچ‌آی‌وی است.

بنابراین تنها راهی که می‌توانید از طریق آن بفهمید که به اچ‌آی‌وی مبتلا شده‌اید یا نه، آزمایش اچ‌آی‌وی است.

 

منبع: funiweb1